Problem
Zespół końskiego ogona to zbiór objawów wynikający z patologii toczących się między ostatnim kręgiem lędźwiowym a kością krzyżową oraz krążka międzykręgowego, tkanek tej okolicy i nerwów określanych mianem nici ogona końskiego. Może być spowodowany zasadniczo każdym zaburzeniem, które doprowadza do zwężenia kanału kręgowego, a przez to do ucisku struktur nerwowych.
Schorzenie może ujawnić się stosunkowo nagle, a dolegliwościami związanymi z omawianą chorobą są zazwyczaj:
Najczęściej zespól ten stwierdzany jest u dużych psów: owczarków niemieckich, dobermanów, sznaucerów, labradorów, syberianów husky oraz mieszańców tych ras.
Jest to schorzenie, które może być leczone farmakologiczne przez podawanie leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych lub leczenie chirurgiczne – odbarczenie rdzenia i korzeni nerwowych. W przypadku chorób zwierząt decyzję o sposobie ich leczenia podejmuje właściciel. Z tego powodu bardzo ważne jest dokładne wytłumaczenie mu istoty choroby oraz możliwości jej późniejszego sposobu leczenia.
Rozwiązanie
Modele anatomiczne znacznie ułatwiają rozmowę z klientem, ponieważ w sposób czytelny nawet dla laika ilustrują one struktury anatomiczne. Dostępny w naszej ofercie model ilustrujący Zespół Końskiego Ogona u Psa Domowego wykonany został w technologii druku 3D oraz przygotowany na podstawie tomografii komputerowej chorego Owczarka Niemieckiego. Jest on idealny do celów edukacyjnych – zarówno dla studentów weterynarii, jak i komunikacji z klientem dla profesjonalistów. Wykonany z trwałego materiału nadającego się do sterylizacji parowej może być wykorzystywany podczas operacji chirurgicznych jako punkt odniesienia i rodzaj 'nawigacji’ dla lekarza.
Efekty
Model anatomiczny ułatwia edukację klienta, którego zwierzę jest dotknięte zespołem końskiego ogona. Model obrazuje struktury anatomiczne w czytelny nawet dla laika sposób, dzięki czemu właściciel zwierzęcia może podjąć decyzję o dalszym sposobie leczenia zwierzęcia w sposób świadomy. Model anatomiczny jest dużo lepszym rozwiązaniem niż przedstawianie wyników badań rentgenowskich lub tomograficznych, których odczytanie jest dla laika właściwie niemożliwe.